Ditën që ktheheshin në shtëpi, nga kampi i internimit Tepelenë, fëmijët e Pjetër Delisë, nga Shkodra, mendonin se ferrin e kishin lënë pas e tashmë mund të ecnin përpara. Ishin të rrënuar, të dobët, të uritur…. Dy vite jetë në atë kamp internimi e kishin parë me sy vdekjen dhjetra herë. Kishin mbijetuar e mbase fati do t’u buzëqeshte në vijim. Zina vajza e madhe e familjes Delia, ishte rreth 11 vjeç. Një pjesë të fëmijërisë e kishte kaluar në kamp. Tashmë në Shkodër do të jetonte disa vite më të qeta e në fund të adoleshencës do të njhte edhe njeriun e jetës, me të cilin do të krijonte familje. Shoku i saj i jetës, mësuesi Rrok Gjuraj vinte po ashtu nga një familje që regjimi e kishte cilësuar armike. Vetë Rroku ishte arrestuar kur ishte ushtar dhe ishte burgosur për dy vite në Gjirokastër. Pas martesës, Zina do e ndiqte bashkëshortin e saj në rrugëtimin e karrierës së tij të mëvonshme si mësues në fshatra të thella. Familja do të rritej dita-ditës e mes tyre do të spikaste djali i madh, Bepini, I cili falë talentit si piktor e kishin cilësuar si gjeni. Por fati i atij djaloshi ishte tragjik dhe njëkohësisht plaga më e madhe në jetën e Zinës.
